Elektrownia wodna-przy moście granicznym w centrum miasta
Do 1900 roku w bezpośrednim sąsiedztwie dzisiejszego drogowego mostu granicznego w centrum miasta, tam gdzie dziś stoi elektrownia, stał młyn miejski. Młyn rozebrano po tym, gdy fundamenty uszkodziła powódź. Na tym miejscu zbudowano elektrownię wodną, którą oddano do użytku 4 maja 1904 roku, instalując 4 turbozespoły o łącznej mocy 1000 kW. Miała ona wspomagać istniejącą od grudnia roku 1903 elektrownię gazową, działającą przy ówczesnym zakładzie gazowniczym w zachodniej części miasta. Elektrownia gazowa już po kilku miesiącach od uruchomienia nie była w stanie pokryć gwałtownie wzrastającego zapotrzebowania na energię elektryczną.
Uruchomienie elektrowni wodnej poprzedziły liczne problemy techniczne. Z dna rzeki należało usuwać nadmiar naniesionego piasku i żwiru, co powodowało przerwy w pracy. Ojcom miasta bardzo zależało na bezproblemowych dostawach energii elektrycznej. W tym celu zbudowano linie przesyłowe umożliwiające nieprzerwany pobór prądu z innych elektrowni. W szczególności miało to znaczenie dla rozwiniętego lokalnego przemysłu.
W ostatniej fazie działań wojennych w 1945 r. zburzony został most na Nysie Łużyckiej, powodując awarię bezpośrednio z nim związanego jazu piętrzącego i postój elektrowni. Po odbudowie mostu i remoncie jazu w 1957 r. elektrownię włączono do Zespołu Elektrowni Wodnych Dychów.
W 1974 r. elektrownię wyposażono w trzy turbiny Kaplana, wykorzystując średni spad 4,5 m przy instalowanym przełyku 30 m³/s, produkuje średnio w roku 4600 MWh energii elektrycznej. Dzisiaj łączna moc elektrowni wynosi 1160 kWh (ponad 1 megawat). Co to znaczy? Prąd wytwarzany jednorazowo przez elektrownię umożliwia zapalenie 11.600 żarówek 100-watowych. W 2012 roku w elektrowni rozpoczął się gruntowny remont, który zakończono w I kwartale 2014 roku. Elektrownia zaopatruje w prąd m.in. część mieszkań w sąsiednim Guben.