20. Wózek dziecięcy
Wózek Autko typ 32 wyprodukowano 8 września 1959 r. przez Fabrykę Wózków Dziecięcych w Poraju ul. 1 Maja 49. Przekazała go sołtys wsi Dobrzyń Agata Bieńko, której córka była na stażu w SPZG. Podczas zwiedzania izby oraz na wystawach sprzętu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej wózek robi furorę. M. in. Maria Sieńko z Drzeńska Małego, wzruszyła się bardzo, gdy na wystawie pamiątek z czasów PRL latem 2009 zobaczyła nasz wózek, czyli taki w jakim się wychowała.
21. Tornister z 1929
Zabytkowy, rodzinny tornister przekazała 18 lutego 2008 Ewa Antkiewicz, wychowawczyni klasy III c, podczas pobytu z uczniami Szkoły Podstawowej nr 2 z Gubina.
Na zdjęciu: Mama pani Ewy – jeszcze mała dziewczynka Gertruda Guzek (później po mężu Patelska) i jej siostra Marta Guzek w Berlinie w 1929 . Marta ma na plecach tornister, bokiem przewieszony chlebak (torebkę) na drugie śniadanie. Tornister rozpoczęła nosić najstarsza z sióstr Maria Guzek, której nie ma na zdjęciu. Rodzice dziewczynek Wiktoria i Jan Guzek mieszkali wtedy od kilku lat w Berlinie. Przebywali w Niemczech jako emigranci ekonomiczni („za chlebem”), tak jak obecnie tysiące, miliony Polaków za granicą. W 1930 państwo Guzkowie wrócili do Polski i zamieszkali w Grodzisku Wielkopolskim. Rodzice gubińskiej nauczycielki, pani Ewy tj. Gertruda i Józef Patelscy w roku 1956 przyjechali ze Słubic do Gubina. Pan Józef otrzymał w naszym mieście posadę naczelnika poczty.
22. Żarska waza z Guben
Na początku 2009 roku Izba Muzealna prowadzona przez Stowarzyszenie Przyjaciół Ziemi Gubińskiej wzbogaciła się o nowy eksponat. Jest to waza porcelanowa do zupy z pokrywą wyprodukowana przez przedwojenną fabrykę porcelany w Żarach, pochodząca prawdopodobnie z początku XX wieku. Przekazała je mieszkanka Guben pani Ch. Schultke. Naczynie pokazujące kunszt nowoczesnej na owe czasy stylistyki żarskich mistrzów, w kolorze białym, ma złote elementy dekoracyjne. Przy okazji pani Ch. Schultke przekazała wycinek z przedwojennego ogłoszenia reklamowego drukarni i redakcji Alberta Koeniga.
Warto podać kilka zdań o żarskiej fabryce, bo w 2008 roku minęła 120 rocznica założenia fabryki, a Żary jak i Gubin to miasta zapisane złotymi zgłoskami w historii Dolnych Łużyc i o podobnej kompozycji średniowiecznego Starego Miasta, także z trzema bramami.
Fabrykę o nazwie Porzellanfabrik Sorau N/L w 1888 r. założył Gustav Otremba z Görlitz (Zgorzelec), były współwłaściciel fabryki porcelany z Freiwaldau (Gozdnica). Mieściła się przy Am Schiesshaus 6 (obecnie ul. Górnośląska 17/18), w obiekcie po fabryce gwoździ Paula Heidemanna. Jak opisała Irena Gatys, znakiem sygnującym wyroby była kotwica z literami P S (Porzellanfabrik Sorau). Po roku działalności, współwłaścicielem został inżynier i oficer (kapitan Landwehry) Fritz Böhme i firmie zmieniono nazwę na Porzelanfabrik Sorau N/L Commandit – Gesellschaft Gustav Otremba & Co. W roku 1892 G. Otremba poszedł własną drogą i odsprzedał zakład wspólnikowi. F. Böhme rozbudował fabrykę i w 1894 r. zarejestrował znak nr 1, a w 1896 r. znak nr 2 i wprowadził nowe wzory zdobione kalkomanią. W 1900 r. firma przystąpiła do Zjednoczenia Niemieckich Fabryk Porcelany, zrzeszającego 45 zakładów. W latach 1902-18 fabryka nazywała się Porzellanfabrik Sorau N/L G.m.b.H. Koncern Ceramiczny Ernsta Carstensa po kłopotach spowodowanych m. in. I wojną światową stał się jej właścicielem na lata 1918-45. Żarska fabryka nazywała się wtedy C.& E. Cartens Porzellanfabrik Sorau N/L. Fabrykę zatrudniającą 300 osób rozbudowano i połączono z rampą kolejową (istnieje obecnie). Po śmierci E. Carstensa w 1923 r. fabrykę dziedziczyli żona Anna oraz synowie Ernst i Walter. Zakład przyjął nazwę C. & E. Carstens Porzellanfabrik Sorau N. L. Inhaber Ernst Carstens Erben (C. & E. Carstens Fabryka Porcelany w Żarach, właściciel spadkobiercy Ernsta Carstensa). W latach trzydziestych XX wieku fabryka osiągnęła szczyt produkcji dzięki wspaniałym serwisom, do kawy, serwisom obiadowym, wazonom, filiżankom, maselniczkom i innym klejnotom stołu oraz bogatym, ręcznie wykonywanym złoceniom, nowoczesnym ornamentom, ciekawym i oryginalnym formom, radosnym kolorom. Od początku 1940 r., gdy zakazano używać złota na wyrobach porcelanowych, firma dalej produkowała ładne wyroby. Fabryka przestała istnieć po walkach w lutym 1945 r.; dzieła zniszczenia dokonali – jak zwykle – czerwonoarmijcy tłukąc pozostałości produkcji i wymieniając z osadnikami polskimi wyroby porcelanowe za bimber (samogon). (wł)