Monthly Archives: maj 2020

Vademecum gubinianina cz. 33

Czasopisma lokalne (1958-2017)

Echo Gubińskie

Za pierwszą gubińską gazetę lokalną można uznać „Echo Gubińskie”. Pierwszy numer ukazał się w 1951 r. W tej formie ukazywał się do roku 1959. Brak jest danych o składzie komitetu redakcyjnego. W 1988 r. Gubińskie Towarzystwo Kultury postanowiło wydawać pod tym tytułem jednodniówkę zajmującą się tematyką kulturalną. W latach 1988-1991 redakcją kierował Włodzimierz Rogowski, później w latach 1997-1998 Stanisław Komar.

Ku Słońcu

Jednym z najstarszych gubińskich czasopism był Biuletyn Służby Informacyjnej Komendy Hufca ZHP w Gubinie „Ku Słońcu”. Na jego łamach zamieszczano informacje o działalności gubińskich szczepów, drużyn harcerskich i zuchowych, rozkazy komendy hufca, porady metodyczne oraz twórczość literacką. Redaktorem naczelnym był Walenty Andrzej Robowski. Pierwszy numer ukazał się w kwietniu 1958 roku, ostatni – tuż przed rozwiązaniem hufca – po likwidacji powiatu gubińskiego w grudniu 1961 r. W 1983 r. hufiec gubiński rozpoczął wydawanie miesięcznika „Harcerskie Echo”, ale ukazało się tylko kilka numerów.

Pancerniak

We wrześniu 1984 r. ukazał się pierwszy numer gazety 5. Saskiej Dywizji Pancernej „Pancerniak”. Po różnych zmianach nazwy i formatu ukazywała się aż do czasu całkowitej likwidacji gubińskiego garnizonu. Początkowo „Pancerniak” ukazywał się jako jednodniówka, od grudnia 1990 r. stał się miesięcznikiem. Po przejęciu w 1993 r. tradycji „kresowych” gazetę nazwano „Nasza Kresowa”. Ostatni numer został wydany w grudniu 2001 r. wraz z likwidacją garnizonu. Kolejnymi redaktorami naczelnymi byli: Stanisław Komar, Ireneusz Balczyński i Zbigniew Krawczyk.

Wiadomości Gubińskie

Miały i nadal mają największe znaczenie jako źródło informacji. Ukazują się od 12 maja 1992 r. jako dwutygodnik. Inicjatorem powstania gazety był burmistrz Czesław Fiedorowicz. Dziś wydawcą jest Gubiński Dom Kultury. Pierwszym redaktorem naczelnym był Jerzy Śniatała. Kolejno gazetą kierowali: Ryszard Sibiński, Oleg Sanocki, Stanisław Turowski, Stefan Pilaczyński, Marcin Zajączkowski. Obecnie (2017) redaktorem naczelnym jest Andrzej Matłacki. W czerwcu 2009 r. ukazał się 400. numer czasopisma. To najdłużej funkcjonująca gazeta na gubińskim rynku czasopism.

Zeszyty Gubińskie

Pismo (biuletyn) o charakterze kulturalno-historycznym, wydawane przez Gubińskie Towarzystwo Kultury. Ukazuje się od 1991 r. Pierwszy numer – monotematyczny – poświęcony historii i współczesności Gubina, powstał w oparciu o materiały przygotowane przez ks. Aleksandra Dobruckiego. Kolejne zawierały zwięzłe opracowania na temat historii, kultury, ekologii, gospodarki, zabytków i turystyki Ziemi Gubińskiej. Pierwszy numer redagował zespół pod kierownictwem Włodzimierza Rogowskiego, następne Stanisława Komara, kolejne numery redagował aż do śmierci w 2014 roku Florian Firlej. Łącznie ukazało się 14 numerów. I tu – póki co – kończy się historia publikacji.

Kiszone Ogórki

Miesięcznik wydawany w drugiej połowie lat 80. ub.w. przez Gubiński Dom Kultury, za czasów dyrektorowania Janiny Izdebskiej, drukowany w drukarni gubińskiej dywizji WP. Pismo redagowane przez grupę młodzieży skupionej wokół ratusza. Rysunki Tomasza Wołoszyna. Najbardziej zwariowane i awangardowe spośród gubińskich czasopism. Oryginalne zarówno w treści, jak i w formie. Dzięki udziałowi początkujących wówczas, a dziś znanych rysowników i karykaturzystów, doskonałe pod względem graficznym. Żywot miesięcznika nie był długi, ukazało sie kilkanaście numerów. W każdym miesiącu ten sam tytuł był pisany w innym języku.

Afisz

Czterostronicowe (A4) czasopismo. A raczej zbiór reklam rozpoczęło ukazywanie się w 1991 roku. Właściciele na wszystkich stronach przekazywali reklamy nowo powstających w mieście sklepów, których ilość, notabene, rosła jak grzyby po deszczu. Redakcja na ostatniej stronie pisała m.in.: „Drodzy Czytelnicy!” Zapewne tak jak my – redakcja – patrzycie z niepokojem na przyszłe losy Gubina. Dlatego zwracamy się do Was – Drodzy Czytelnicy – o pomoc w redagowaniu artykułów omawiających naszą gubińską rzeczywistość. Redakcja mieściła się na ul. Żwirki i Wigury a redaktorem naczelnym była Maria G. Wróbel

Maniak

Miesięcznik wydawany przez Zespół Kółka Dziennikarskiego przy Liceum Ogólnokształcącym im. Bolesława Chrobrego. Od kiedy? Nie udało się ustalić. Także nie ustalono w jakim nakładzie. W stopce redakcyjnej figurują nazwiska redaktorów i (prawdopodobnie) redaktora naczelnego: Agnieszka Dłubała, Łukasz Gajda, Ewa Goliszek, Adam Kucza, Anna Ławrzyniak, Daria Owczarek, Wojtek Skałbaniak, Justyna Sobol, Monika Szopa, Michał Ślusarczyk, Maria Żabczak, Mariusz Drożdżel i Sławek Szczot. Winieta pochodzi z numeru 11, który ukazał się w lutym 1999 roku. Objętość 8 stron A4, cena 1 zł.

Słówko Pisemko szkolne S1P Gubin

Numer jaki udało się odnaleźć nosi datę 17 marca 1995 roku. Od kiedy pisemko ukazywało się? Dziś już trudno ustalić. Bardzo typowa gazetka szkolna w formacie A4 na 14 stronach. Teksty – co oczywiste – dotyczą życia szkolnego: rozmowy z nauczycielami, reportaże, konkurs, „Obrazki z lat trzydziestych” pióra Tadeusza Firleja i jeszcze kilka innych tekstów o szkole i wydarzeniach miejskich. Stopka redakcyjna sprowadza się do krótkiego stwierdzenia: redaguje zespół.

Gazeta Gubińska

Gdy po wyborach samorządowych w 1998 r. nie przedłużono umowy na kierowanie „Wiadomościami Gubińskimi” Ryszardowi Sibińskiemu, on oraz część jego dotychczasowych współpracowników, powołała do życia konkurencyjną „Gazetę Gubińską”. Wydawcą pisma była spółka Gubpress. Gazeta – opozycyjna w stosunku do lewicowej rady miejskiej – ukazywała się przez 4 lata, osiągając bardzo dobry poziom techniczny i merytoryczny. Po zakończeniu działalności na początku 2003 roku, część współpracowników powróciła do „Wiadomości Gubińskich”.

Nadnysie

W maju 1995 r. ukazał się próbny, oznakowany cyfrą 0, numer tygodnika „Nadnysie”. Gazeta wyraźnie opozycyjna wobec ratusza, wyróżniła się ostrą i zdecydowaną publicystyką. Oprócz tekstów polemicznych publikowano wspomnienia, nie gardzono tematyką historyczną. Założycielem i redaktorem naczelnym był Zenon Jagieluk. Ukazało się 19 numerów pisma. W 1998 r. ten sam redaktor wznowił wydawanie pisma z nowym tytułem „Gazeta Powiatowa-Nadnysie”, który 4 listopada 1999 r. uzyskał ostatecznie brzmienie „Tygodnik Powiatowy”. Wydawca – „STATUS Druk Paulina Waszkiewicz”. Kolportaż na terenie Krosna Odrzańskiego, Gubina, Lubska i Żar. Po kilku latach gazeta „Tygodnik Powiatowy” zaprzestała działalności, a Zenon Jagieluk rozpoczął wydawanie kolejnego tytułu „Nowe Kresy”. Gazeta zakończyła swój żywot wraz z niespodziewaną śmiercią założyciela.

Euroregion

Nominalnie kwartalnik wydawany przez Euroregion Sprewa-Nysa-Bóbr, ukazywał się zupełnie przypadkowo, bądź wcale. Pismo służyło promocji Euroregionu, umożliwiło rejestrację bieżących wydarzeń na jego terenie. Część artykułów była pisana w języku niemieckim. Pierwszym redaktorem naczelnym był Piotr Maksymczak, później, w 2002 r., cztery numery redagował zespół „Gazety Gubińskiej”. Nieodwracalnie czasopismo zniknęło razem z „Gazetą Gubińską

Głos Ziemi Gubińskiej

Biuletyn Stowarzyszeń Katolickich Ziemi Gubińskiej (miesięcznik). Ukazywał się od 2001 roku. Wydano ponad 30 numerów. Wydawcą był CHFS przy parafii Trójcy Świętej w Gubinie. Redagowali m.in.: Tadeusz Dąbrowski, Mieczysław Satko, Józef Winiszewski i Krystyna Śmietana. Miesięcznik starał zajmować się raczej życiem duchowym mieszkańców naszego miasta, choć czasem redaktorów „korciły” tematy polityczne. Przestał ukazywać się w 2006 roku.

Fakty z Gubina

Dwutygodnik lokalny o bardzo krótkim żywocie. Czasopismo rozpoczęło karierę w 2005 roku. Żyło przez rok i było – jak łatwo można było się domyśleć – nadzieją na wygraną wydawcy, gubinianina z urodzenia, a zielonogórzanina z zamieszkania Krzysztofa Świtalskiego fotela burmistrza Gubina. Po przegranych wyborach, słabo sobie radząca już wcześniej gazeta, zniknęła z gubińskiego rynku.

Gazeta Tygodniowa

Tygodnik poruszający problemy miasta i wsi powiatu krośnieńskiego, ze szczególnym uwzględnieniem tematyki związanej Gubina i Krosna Odrzańskiego. Gazeta tworzona w formule lokalnego tabloidu o bardzo szerokiej gamie tematów. Tygodnik wydawany w mieście od sierpnia 2008 roku. Redaktor naczelny Rafał Jagła, siedziba redakcji Gubin, ul. Wyspiańskiego 1.

Gubin i Okolice

Kwartalnik wydawany przez Stowarzyszenie Przyjaciół Ziemi Gubińskiej od maja 2008 roku. Do marca 2012 wydawany w formacie A4, obecnie jako publikacja A5. Grupa członków i sympatyków stowarzyszenia publikuje aktualne wiadomości dotyczące działalności SPZG oraz artykuły opisujące dawną i dzisiejszą historię miasta i Ziemi Gubińskiej. Pierwszym redaktorem naczelnym był Wiesław Dominik Łabęcki, od marca 2013 r. Stefan Pilaczyński. Nakład 200 szt. Oprócz tego rozsyłany pocztą mailową oraz do pobrania na stronie internetowej www.spzg-gubin.pl. Do września 2017 r. ukazało się 38 numerów kwartalnika.

Otwarte

Miesięcznik ludzi z kamieniem w bucie – tak napisali o sobie redaktorzy pisma. Na czele zespołu redakcyjnego stał Marcin Gwizdalski, z wykształcenia politolog. Tematyka poruszana na łamach pisma dotyczyła problemów dzisiejszej młodzieży w jej ujęciu i świata widzeniu. Teksty adresowane były głównie do młodzieży szkół średnich, ale i starszy Czytelnik mógł znaleźć coś dla siebie. Nakład 250 egzemplarzy. W 2008 r. pismo zniknęło z gubińskiego rynku czasopism.

Wieści samorządowe

Pierwszy numer miesięcznika pojawił się w skrzynkach mieszkańców Gubina w marcu 2010. Nakład 16.500. Wydawcą był starosta powiatowy. W treści wydarzenia z gmin powiatu krośnieńskiego. Gazeta bezpłatna. Ale tygodnik jak pojawiła się znienacka, tak i w krótkim czasie znienacka zniknął.

K.I.T.

Pierwszy numer K.I.T.-u z gubińskiego liceum ukazał się w roku 2007. Już w pierwszym roku ukazywania się gazetki redakcja uzyskała tytuł finalisty w wojewódzkim konkursie na gazetkę szkolną organizowanym przez Gazetę Lubuską. A czterokrotnie: w VI, VII, VIII i XII edycji konkursu „Na najlepszą gazetkę szkolną” województwa lubuskiego organizowanego przez WOM w Gorzowie przyznano gazetce wyróżnienie. Przez ostatnie lata redakcją kierował Wojciech Siwik, od jesieni 2017 na czele stoi Paulina Giergasz. Hucznie i wesoło 6 października 2017gazetka obchodziła jubileusz wydania 100- go numeru.

Apel

Stowarzyszenie Przyjaciół Ziemi Gubińskiej nosi się w przyszłości z zamiarem fotograficznego i tekstowego udokumentowania pandemii koronawirusa covid-19 w naszym mieście. By jak najlepiej zapisać dla potomnych to, co nas dotknęło, potrzebujemy zdjęć i notatek przez Państwa wykonanych od 15 marca 2020. By rzetelnie przygotować się do stworzenia dokumentacji tego niecodziennego czasu i wydarzeń z nim związanych, już dziś ZWRACAMY SIĘ DO PAŃSTWA Z APELEM o udostępnianie ciekawych zdjęć obrazujących walkę z wirusem i pomoc na rzecz innych osób, ciekawe lub zabawne zdarzenia, inicjatywy, itp. Czyż nie pięknie i ciekawie wyglądają nasze Panie w maseczkach? A Panowie? Ciekawiej będzie to wyglądało za 20, 50 i więcej lat. Na nasze szczęście taki czas zdarza się nader rzadko. Tym bardziej chcielibyśmy go udokumentować. Za kilka lat stworzymy album pamiątkowy, by potomni wiedzieli i widzieli to, co przydarzyło się ich rodzicom, dziadkom i pradziadkom. Na pewno warto. PROSIMY O POMOC – BEZ WAS TO SIĘ NIE UDA – WIEM, ŻE POMOŻECIE.

Zdjęcia prosimy przesyłać do odwołania na adres: SPZG Gubin – stepil@go2.pl lub bilista@wp.pl. W razie pytań proszę dzwonić: 600 162 786. Najlepsze zdjęcia nagrodzimy specjalną nagrodą.

Prezes SPZG Stefan Pilaczyński

Informacja

W związku ze zmniejszeniem obostrzeń obowiązujących w trakcie epidemii koronawirusa i możliwością otwierania placówek kulturalnych, odbyło się posiedzenie zarządu Stowarzyszenia Przyjaciół Ziemi Gubińskiej. Dyskutowano o sposobie i zasadach funkcjonowania organizacji w najbliższym czasie. Ustalono, że Izba Muzealna i biuro SPZG będą czynne od 11 maja w poniedziałek, środę i piątek od godziny 10.00 do 14.30. Izbę Muzealną mogą jednorazowo zwiedzać grupy nie większe niż 5 osób. Zwiedzający powinni być wyposażeni w maski higieniczne, gospodarz izby zapewni środki dezynfekujące. Jednocześnie ustalono, że do odwołania nie będą organizowane inne wydarzenia dla większych grup (promocje, targi, otwarcie wystawy, itp.) Zapraszamy prosząc jednocześnie o zachowanie ostrożności by nie narażać zdrowia własnego i innych.

Vademecum gubinianina cz. 32

Chóry i grupy śpiewacze

**Zdjęcie członków chóru parafii pw. Trójcy Św. z 1959 roku**

Chór przy kościele parafii pw. Trójcy Świętej powstał w 1947 roku, a pierwszymi chórzystami było małżeństwo Maria i Piotr Pieczulis, którzy przed wojną śpiewali w Wilnie. Ze względu na brak osoby prowadzącej, chór przestał funkcjonować. Odrodzenie nastąpiło w 1959 roku kiedy proboszczem został ksiądz Aleksander Dobrucki, a organistą Bernard Kusch. Chór przyjął za swoją patronkę św. Cecylię. Po śmierci organisty w dniu 6 października 1991 roku chór przestał funkcjonować. Dopiero w 2001 roku został reaktywowany przez proboszcza księdza Zbigniewa Samociaka, a kierownictwo przyjęła mgr Haliny Nodzak. Chór przybrał wówczas nazwę Gloria Domine i funkcjonuje do dnia dzisiejszego.

W latach 1955/56 dyrektor Szkoły Podstawowej nr 2 Józef Muzg założył chór szkolny, a prowadził go nauczyciel Janusz Jans. Chór funkcjonował przez około 2 lata.

Gubiński Chór Kameralny przy Lubuskim Towarzystwie Muzycznym im. Henryka Wieniawskiego w Zielonej Górze Oddział w Gubinie. Powstał 15 marca 1981 roku pod kierownictwem magistra muzyki Haliny Nodzak. Siedzibą chóru była Szkoła Muzyczna przy ulicy Piastowskiej. Chór liczył 20 osób, a śpiewali w nim przede wszystkim znani gubińscy muzycy, nauczyciele i miłośnicy muzyki. Chór został rozwiązany z dniem 31 sierpnia 1990 roku.

Schola przy parafii pw. Trójcy Świętej powstała w 1996 roku. Prowadził ja Włodzimierz Napieralski. Grupa liczyła około 60 osób, a przeważały w niej dziewczęta. Włodzimierz Napieralski po krótkim czasie wyjechał do Londynu, gdzie zmarł 17 kwietnia 1997 roku. Po jego odejściu scholę prowadziła siostra Augustyna, a po niej siostra Magdalena, a na gitarze grał śp. Sławomir Gąsior. W 1997 roku grupę śpiewaczą przejął Marek Bukowiecki i prowadzi ją do dnia dzisiejszego. Repertuarem scholii są pieśni religijne.

Schola przy parafii pw. Matki Boskiej Fatimskiej powstała w 2009 roku. Prowadziła ją nauczycielka religii Renata Głuszko. Kiedy wyjechała z Gubina, grupę śpiewaczą przejął nauczyciel Zespołu Szkół gimnazjalnych w Czarnowicach Krzysztof Irisik. Grupa skupia młodzież i ma charakter instrumentalno-wokalny.

Zespół dziecięcy „Gubinianki” przy Szkole Podstawowej nr 2 (dyrektor Ryszard Kalita) powstał we wrześniu 2005 roku z inicjatywy Danuty Kaczmarek, nauczycielki muzyki. Skład zespołu stanowiła czternastoosobowa grupa dziewczynek uzdolnionych muzycznie. Zespół zakończył działalność w 2007 roku.

Dziecięcy Zespół „Niezapominajki” przy Szkole Podstawowej nr 3 pod kierownictwem Danuty Kaczmarek. Funkcjonował w latach 1984 – 1995

Dziecięcy Zespół Artystyczny przy przedszkolu garnizonowym pod kierownictwem Danuty Kaczmarek. Działał w latach 1984-1994.

Zespół wokalno – instrumentalny „Impuls” funkcjonował w latach 1993 – 2002. Był to zespół rodzinny pod kierownictwem Danuty Kaczmarek

Nie istnieje Zespół wokalny „Danport” działający przy Gubińskim Domu Kultury, a założony w 1998 roku.

Okres pełnienia funkcji dyrektora Gubińskiego Domu Kultury przez Danutę Kaczmarek przypadł na koniec dwudziestego i początek dwudziestego pierwszego wieku. Jeszcze młode duchem gubinianki: Janina Wodecka-Kaczyńska, Ida Kaczanowska, Weronika Ławrecka i kilka pań, zaproponowały spotkanie. Głównym tematem rozmowy było powołanie żeńskiej grupy śpiewaczej, wzorowanej na licznych grupach artystycznych, działających w województwie lubuskim. – Na pytanie o instruktora – kogo mają na uwadze, oświadczały, że to – ja! – wspomina D. Kaczmarek. Byłam mile zaskoczona. Miałam świadomość ogromu obowiązków. Ale – panie mi zaufały. Zgodziłam się, pod pewnymi warunkami: zobowiązały się należeć w dalszym ciągu do Chóru Seniora (takowy działa przy domu kultury – dyrygent Marian Storto – dop. red.), jednocześnie uczęszczając na dodatkowe próby tworzącej się nowej grupy śpiewaczej

**Grupa śpiewacza „Łużyczanki” podczas jednego z występów.**

Od stycznia 1999 roku rozpoczęły się próby. Kolejnym zadaniem był wybór nazwy zespołu śpiewaczego. Wśród kilku haseł jakie pojawiły się, jedno zaproponowała szefowa grupy: „Gubińskie” – bo z Gubina oraz „Łużyczanki”, bo nawiązujące do historycznej tożsamości Ziemi Gubińskiej, gdzie słowiański Gubin był perłą Wschodnich Łużyc. W okresie młodości panie chodziły na randki do kawiarenki „Łużyczanka” przy samej granicy z Niemcami (z NRD). Nasza grupa śpiewacza przyjęła nazwę „Gubińskie Łużyczanki”.

Dziś, po prawie 20 latach grupa śpiewacza „Gubińskie Łużyczanki” stara się zachować dziedzictwo kulturowe Ziemi Gubińskiej (także dawnych Łużyc Dolnych- stąd stroje łużyckie – stylizowane), oraz poświęca dużo uwagi na pielęgnację polskiej pieśni ludowej zarówno tej tradycyjnej jak i współczesnej, a także sięga po repertuar klasyczny.
Pod kierownictwem pani Danuty Kaczmarek, zespół nagrał dwie płyty CD. W repertuarze posiada wiele własnych utworów do muzyki D. Kaczmarek i tekstów Idy Kaczanowskiej. W 2014 roku otrzymał tytuł laureata Gubińskiej Nagrody Kulturalnej im Corony Schröter, a w 2015 roku Medal „Zasłużony dla Miasta Gubina”, w 2017 roku „Złotą Piłkę” od Telewizji Lubuskiej. Jest również laureatem wielu międzynarodowych, ogólnopolskich i regionalnych festiwali. Występował m.in.: w Niepokalanowie, Szczecinie, Szprotawie, Kamieniu Pomorskim, Będzinie, Guben, Cottbus, Forst, Berlinie… Na akordeonie akompaniuje zespołowi Danuta Kaczmarek.

W lipcu 2017 roku „Gubińskie Łużyczanki” stanowiły: soprany: Krystyna Pracz-Przygoda, Zenobia Kamińska, Weronika Ławrecka, Leokadia Zięba, Jadwiga Hamryszczak, Maria Dziewiałtowska-Gintowt; a alty: Ida Kaczanowska, Jadwiga Świderska, Janina Wodecka, Jolanta Pazdur, Zdzisława Żurko, Danuta Bilicz, Jadwiga Macho-Michalak oraz Danuta Kaczmarek, dyrygent i kierownik artystyczny zespołu.

Sidebar